Beste raadsleden, college en lieve Mia,
Maandag 9 september viel onze wereld stil toen we op de
hoogte werden gebracht van het overlijden van Gerrit door een noodlottige val
van de trap. Je voelde plotseling een koude lucht om je heen en de tranen sprongen
ons in de ogen. Na de
verbijstering kwam het ongeloof. Onze Gerrit is er niet meer. Gaande die dag
zonk het besef elke uur dieper in. De gedachten gingen direct uit naar Mia, Kim,
Dennis, Lettice, Maxime en zijn kleinkind Larre.
Onze Gerrit was overleden.Nog
steeds niet te bevatten.
Wij hebben Gerrit bij de dinkellandse
VVD leren kennen in 2013. In de aanloop naar de verkiezingen van de
gemeenteraad van 2014 haalden we 2 raadszetels en Gerrit werd voor ons, naast
schaduwfractie lid, een rustig en bescheiden commissielid. Hij was
gespecialiseerd in bestemmingsplannen en ruimtelijke ordening en door zijn
kennis en ijver nam hij ons veel werk op dat gebied uit handen want Gerrit las altijd
alles. Door zijn kennis konden we ook vertrouwen op zijn uitspraken. Hij wist
het en snapte het ook.
Toen na enig politiek
tumult de toenmalige coalitie uiteenspatte ging de dinkellandse VVD van een
oppositie partij naar een coalitie partij. Zoals Gerrit ook in die tijd zei, we
moeten onze verantwoordelijkheid nemen en de handschoen
oppakken.
Het was wel wennen, want we moesten een wethouder leveren en
daardoor kwam er een plek in de raad vrij voor de VVD. De woorden van Gerrit
werden waarheid en hij pakte die lege plek voor de VVD op. We gunden hem die
plek ook zeer graag. Hij kon ons met zijn kennis en kunde helpen om de stabiele
organisatie te gaan bouwen die we wilden creëren in deze raad.
In de aanloop naar de verkiezingen van 2018 werd Gerrit door
onze kiescommissie op de derde plek gezet en na een mooie campagne werden we
beloond met 3 raadszetels en kwam Gerrit opnieuw in de raad. Ik zal in die
verkiezingscampagne nooit het gezicht van Gerrit vergeten toen we voor een
supermarkt in Weerselo op een ijs en ijskoude zaterdagmorgen stonden te
flyeren. Oooh wat had Gerrit het koud en dat liet hij blijken ook. Na een uur
had hij het wel gezien en ging huiswaarts naar zijn Mia om bij te komen van de
kou. Liberalisme had zijn grenzen in de vrieskou zei hij.
Gerrit stond nooit op de voorgrond als raadslid, mede door
zijn fragiel uiterlijk oogde hij wat afwachtend, maar dat leek alleen maar zo.
Hij luisterde goed en nam pas het woord als anderen uitgesproken waren. Maar
dan luisterde de hele commissie en raad.
Want Gerrit wist wat hij zei, en dat kon je volgens hem zeker niet van
iedereen zeggen. Hij kon zich mateloos storen aan dramatisch lange discussies
en dat zag je aan zijn gezicht. Als hij het dan genoeg vond stond hij op en
zette dan mensen op hun plek. Het bijzondere was dan: het werd geaccepteerd,
want Gerrit zei het!
Dat was bij onze fractievergaderingen wel eens anders, daar
kon Gerrit, als een echte advocaat, zelf ook lang van stof zijn en probeerde
hij op een juridische manier ons te overtuigen. Als je dan weerwoord had werd
je nogal eens op je plek gezet door hem als bleek dat je de stof niet helemaal
beheerste of (zoals hij zei) flauwekul verkondigde. Menigmaal dachten we dan
wel eens met zijn allen “schiet nou eens op” en werden we wel eens ongeduldig,
Hij liet zich niet uit het veld slaan en ging gewoon door, want het wist dat
hij het meestal bij het rechte eind had. Kennis en kunde.
Van zijn naaste familie begrijpen we nu dat Gerrit genoot
van ons clubje en de politiek. Het was zijn hobby geworden en had nog veel zin
aan de komende vergaderingen en discussies in deze raad.
Hij was op onze vergaderingen steevast als eerste aanwezig,
steeds dezelfde stoel, kopje koffie, sigaretje, daarna een biertje. We hebben
dan ook bij de eerste fractievergadering na zijn overlijden een kaars laten
branden en zijn stoel leeg gelaten, net zoals we nu doen.
Lieve Mia en mede raadsleden, Gerrit zal in ons hart en
gedachten altijd een plek houden. Wij zullen hem erg gaan missen.
We wensen jou Mia en je naasten alle sterkte toe de komende
tijd in het verwerken van dit grote verlies.
En ook ik zou willen afsluiten met de woorden die de
familie heeft gebruikt op de zijn rouwkaart:
Hij was een man van weinig woorden,
Duidelijk herkenbaar voor degenen die bij hem hoorden
Een man waar je op kon bouwen
Met een woord waarop je kon vertrouwen.